Dotąd nieznaną i rzadko uprawianą rośliną w Polsce była jagoda kamczacka. Krzew ten charakteryzuje się dużą wytrzymałością, sporą wydajnością w produkcji owoców, i co najważniejsze ich przepysznym smakiem. Jagoda Kamczacka jest zdumiewająco odporna na mróz i niekorzystne warunki atmosferyczne. Jej wegetacja rozpoczyna się już wczesną wiosną.
Jagoda kamczacka – co to za roślina?
Jej właściwa nazwa to suchodrzew jadalny. Pochodzi z połączenia dwóch odmian botanicznych: suchodrzewa sinego i kamczackiego. W zależności od rodzaju mają one inne cechy. Te będące krewnymi suchodrzewu sinego rosną na wysokość 1,5-2,5 metra, a ich owoce są słodko-kwaśne. Te zaś, które pochodzą od odmiany kamczackiej, mają owoce dużo słodsze, są także niższe, osiągają wysokość 1,2-1,5 metra.
Jagoda Kamczacka to roślina długowieczna. Swą wegetację zaczyna na początku wiosny, a owoce daje najwcześniej ze wszystkich roślin owocowych. Jej kwiaty mają kolor kremowożółty, delikatnie pachną i są miododajne. Owoce jagody kamczackiej mają fioletowogranatową barwę, są wydłużone, pokryte woskowym nalotem. Ich wielkość to nawet kilka cm długości. Idealnie nadają się do produkcji dżemów i konfitur. Krzewy wydają owoce już w drugim roku po posadzeniu, mogą owocować nawet przez kolejne 35 lat.
Jak uprawiać jagodę kamczacką?
Na początek należy wybrać dla niej miejsce. Jagoda kamczacka powinna być zasadzone na terenie nasłonecznionym. Dobrze rośnie również na obszarze lekko zacienionym, lecz może słabiej owocować. Przed sadzeniem rośliny, warto użyźnić teren przy pomocy kompostu lub obornika. Odczyn gleby powinien być lekko kwaśny (pH 5,5-6,00). Krzewy muszą być sadzone w odległości około 1 metra od siebie. Tę czynność należy wykonać jesienią lub wiosną. Ziemia wokół roślin powinna być wyściółkowana. W pierwszym roku po posadzeniu warto zadbać o rośliny i zasilać je nawozem mineralnym przeznaczonym dla borówki.
Potem Jagoda Kamczacka nie wymaga większej opieki. Krzewów nie trzeba przykrywać zimą, ponieważ są odporne na temperatury wynoszące nawet -45 st.C. Nie jest konieczne ich częste podlewanie. Jedynie przycinać je trzeba co 4-5 lat, aby nie rozrosły się za bardzo. Podlewać je należy jedynie latem, w okresie bardzo dużej suszy. Trzeba też dbać o to, aby ziemia była odpowiednie użyźniona, np. obornikiem. Jest to roślina odporna na skrajnie niekorzystne warunki, dlatego nie potrzebuje stosowania dodatkowych środków ochrony roślin.